امکان نداره که شیراز برم و سری به خواجه اهل راز نزنم، حالا فرقی نداره روز باشه یا شب مهم اینکه زمانی باشه که اونجا باز باشه،

به خدا روح آدم شاداب می شه زمانی که چه در گرمای تابستون در خنکای سایه دیوارهای آجری با اون موسیقی ملایم اصیل ایرانی یکی دو ساعتی را استراحت می کنی یا در سرمای زمستون بری و از گرمای بازیدید کنندگان و شور و شوق اونها به هیجان بیایی و اصلاً بیخیال سرما بشی و دل از غم دنیا می شویی خود به دنیایی می ارزد.

بر سر تربت ما چون گذری، همّت خواه          که زیارتگه رندان جهان خواهد بود

نظرات: